Schoolrijpheid
Al meer dan zestig jaar horen wij dat dyslexie (vroeger woordblindheid) goed is te behandelen. Wel jammer, maar vooral vreemd dat het de scholen niet lukt die kennis in het onderwijs onder te brengen. Het aantal kinderen met leerproblemen is eerder toe- dan afgenomen. We geven nu, na veel tests, aan alle vormen van gedrags- en leerproblemen een stempel zonder een vervolg. Aan hun problemen wordt niets of nauwelijks iets gedaan. Vreemd, want onze kinderen zijn bijdehanter dan ooit. Om de oorzaak te verhelpen, worden er oplossingen aangedragen die geen verbeteringen geven.
Er komen veel klachten naar de scholen, bijvoorbeeld: slecht opgeleid personeel, geen goed beleid, te grote klassen, onvoldoende geld, maar scholen treffen niet altijd schuld. De problemen zitten in de kinderen of beter gezegd, het onderwijs wordt niet afgestemd op hun mogelijkheden. De hersenfuncties zijn nog niet volgroeid en de samenvoeging van de twee hersenhelften zijn nog in ontwikkeling (de lateralisatie) een hele belangrijke, misschien wel de allerbelangrijkste reden. Deze ontwikkeling is nog niet geïntegreerd voor het zevende jaar. Daardoor geeft het vroeger starten van de schoolse vaardigheden alleen maar verwarring. Pas in het achtste jaar is toetsen zinvol.
